dopuszczenie do postępu technologicznego mają w większości metropolie, w naszym kraju naprawdę dużych aglomeracji jest tylko kilka. Lwią część stanowią mniejsze miasteczka i miejscowości, które mają bardzo dużą liczbę ludności. Dostęp do nowoczesnych technologii pozwala na lepsze wykorzystanie możliwości i potencjału miasteczka, a także na efektywniejsze rozporządzanie jego bogactwem. Czym jest i na czym polega idea
” smart city”? Czy nowe technologie są szansą na zrównoważony rozwój miasteczek? Wyjaśniamy.
Koncepcja „smart city” — czym jest?
Wyrażenie smart city, czyli inteligentnych miast powstało jeszcze przed 2000 rokiem. Choć nie ma jednej właściwej definicji tego pojęcia, to ogólnie rozumie się je jako zasięg miejski, wykorzystujący nowe technologie do udoskonalenia jakości oferowanych usług publicznych, czyli, innymi słowy, ulepszenie jakości życia jego mieszkańców.
Metodami technologicznymi, o których najczęściej mówi się, w tym kontekście są: internet rzeczy, sztuczna inteligencja, uczenie maszynowe, zbieranie i analiza danych w czasie rzeczywistym przy wykorzystaniu systemu czujników, i rozwiązania chmurowe.
Czy to wszystko znaczy, że na miano smart city zasłużyć mogą wyłącznie te z nich, które są naszprycowane nowoczesną technologią? Czy trudniejszy dostęp do technologii w mniejszych miastach przekreśla je w pogoni za mianem smart city? Na szczęście już tak nie jest. Pierwotny pomysł smart city faktycznie opierał się na jak najszerszymwdrażaniu nowych technologii, na tą chwilę trochęsię zmienił i stał się bardziej przystępny. Zaufaj sprawdzonemu dostawcy internetu oraz telewizji e-spidernet.
Trzy rodzaje smart cities
Poniższy podział smart cities na trzy generacje dobrze odzwierciedla zmiany, jakie na przestrzeni lat zaszły w spojrzeniu i podejściu do miast oraz nowoczesnych technologi. Oto trzy rodzaje smart cities:
- Smart cities 1.0 -podejście stawiające w centrum nowe technologie i wprowadzanie ich nawet bez posiadania pełnej świadomości zalet i ryzyka z nim związanych. Charakteryzuje je mocne lobby biznesowo — technologiczne oraz pełne skupienie| na rozwoju technologii i nowych udoskonaleniach dla biznesu. Na tą chwilę podejście to spotyka się z silną krytyką.
- Smart cities 2.0 – w tej generacji główną rolę pełnią władze miejskie i to one są głównym inicjatorem/ pomysłodawcą wprowadzania zmian. To oni właśnie wdrażają i wybierają nowe technologie, które uważają za potrzebne. Włodarze miast nie są tylko odbiorcami tych zmian, ale także ich partnerami. Obecnie system ten stosują miasta takie jak np. Rio czy Barcelona.
- Smart cities 3.0 – ten model działa dopiero od 2015 r. i zakłada on, że to obywatele/mieszkańcy miast są w centrum zainteresowania/ najważniejsi. Z tego powodu wszystkie zmiany i nowe wdrożenia powinny zostać konsultowane z mieszkańcami i odpowiadać na ich potrzeby. Tutaj biznes i nowoczesna technologia nie są najważniejsze, a priorytetem będą mieszkańcy i rozwiązywanie ich problemów. Nie zawsze musi ono wiązać się z zastosowaniem nowoczesnych technologii. Duży nacisk kładzie się też na rozwój kompetencji wśród użytkowników i mieszkańców miasta. W tej generacji zakres projektów jest znacznie szerszy i skupia się nie tylko na technologiach i infrastrukturze.
Czy nowe technologie to szansa na systematyczny rozwój miast?
Wdrażanie nowych technologii niesie za sobą wiele aspektów usprawniających jakość życia i ułatwiających wiele czynności. Trzeba być jednak świadomym, że tworzy ono jednocześnie sporo zagrożeń jak, chociażby problem otyłości, powstawanie w internecie fake newsów, problem ze skupieniem uwagi i koncentracją, niekontrolowane przetwarzanie danych osobowych w sieci itd. Jedno jest pewne: postęp technologiczny jest nieunikniony i z pewnością przyniesie wiele ułatwień, za którymi przyjdą też nowe zagrożenia.